September 2019

Mijn zoektocht naar een tof huis in het buitenland begon een aantal jaren geleden. De beginperiode was ik vooral aan ‘t zoeken in Italië, maar na een leuke vakantie in de Lot waar alles even mooi en verzorgd is, ben ik gaan zoeken op de Franse makelaarssites.
 
Het leven in twee werelden heb ik altijd een mooi idee gevonden. Wanneer je wat ouder wordt, ja hoor daar komt de clichématige uitdrukking, dan heb je behoefte aan ruimte en een plek waar je lekker familie en vrienden kunt ontvangen, relaxen, wijntjes drinken en alles wat er verder nog bij komt kijken om gewoon mooie herinneringen te maken.
 
Dus met die gedachte struinde ik avond na avond alle sites af. Er was een nieuwe hobby ontstaan, nl. “huizen zoeken”.
 
Helaas is het wel een hobby waar je niet echt slanker van wordt, want ik bracht de zoek-uurtjes natuurlijk door op de bank. Iedere avond veerde ik weer op en zei; “Jan dit moet je echt zien! Hoe leuk is dit huis”. 
 
Braaf keek Jan iedere keer weer op, maar er kwam een moment van hier en daar een zucht en een korte, héél korte blik. Ok, het was misschien een beetje te veel van het goede en heb hem maar met rust gelaten.
 
Desalniettemin ging mijn zoektocht gewoon verder. 
 
Tot die ene avond in 2019 waarop ik een foto zag, overigens een hele slechte foto, maar iets zei mij dat dit het weleens kon zijn. Waarom? Geen idee… Zou het te maken hebben met het gevoel van “The Secret”, je weet wel gewoon altijd denken dat iets lukt en dan is het er opeens?!
 
Nou dat dus… maar wat nu?
 
Mijn gevoel zei mij dat ik er snel achteraan moest, dus heb ik de makelaar aangeschreven en een afspraak gemaakt.
 
Met mijn vriendin ben ik in de auto gestapt onder het mom: we gaan er even een paar dagen tussenuit en hup daar gingen we.
 
Aangekomen bij de rand van het dorp zagen we in de verte het huis al liggen en mijn “Secret” gevoel borrelde op.
 
Het huis had voor mij alles waar ik ooit van gedroomd heb. Grote oude ijzeren hekken, grote kastanjebomen, oprijlaan(tje), bordestrap, oude luiken, hoge plafonds en ga zo maar door.
 
Ik werd er misselijk van zo mooi vond ik het en nee ik lieg niet……
 
Om een lang verhaal kort te maken, voor mij stond vast dat dit het huis was voor ons, maar hoe ga ik nu thuis vertellen dat we in Frankrijk een huis gaan kopen, dat ik de contacten al gelegd heb terwijl Jan eigenlijk nog niets weet.
 
Nou dat was grappig, ik kwam nog net niet gillend van geluk binnen, vertelde in één adem hoe, wat, waar, waarom en nog veel meer, maar vooral de reactie van Jan was top. Die zei; Nou nee hoor! Geen denken aan dat gaat niet gebeuren.
 
Hoe wil je dat allemaal doen? En ik dacht alleen maar; nou gewoon doen!
 
Hmmm daar ging mijn “Secret” theorie. Bam in een keer van tafel geveegd.
 
Hoe ga ik dit oplossen? 
 
Op zich doet een glaasje wijn dan wonderen. Voor velen onder jullie een bekend fenomeen, manipulerende vrouwen :-) 
 
Nadat de ergste storm was gaan liggen vroeg hij onder het genot van dat lekkere wijntje toch nog een keer om de foto’s.
 
“Hmm ok, nou ja, uhhh, dan moeten we toch maar eens een keer gaan kijken, maar denk maar niet dat ik erin trap. Jij ook altijd met je goede ideeën.”
 
Je begrijpt het vast, een aantal dagen later waren we samen op weg naar Frankrijk naar het huis dat ik ging kopen en Jan niet :-)
 
En ja hoor daar aangekomen gebeurde hetzelfde met Jan wat er destijds met mij gebeurde, gewoon verliefd op het huis en de plek aan de rand van het dorp.
 
De rest is geschiedenis, inmiddels hebben we het huis alweer een langere tijd in het bezit en zijn druk bezig om het nog mooier te maken dan het al was.
 
En weet je wat nu zo leuk is? Er hangt bij ons in de woonkamer al een aantal jaren een schilderij uit 1850 met het huis waar Jan altijd van gedroomd heeft en laten wij dit nu in Frankrijk gevonden hebben…
 
Je weet het hé, het is “The Secret” gewoon, helemaal niks van gelogen.
 
Ik wist het wel!
 
A Bientôt

#welevenu
Monique